Riad Yasmine
Riad Yasmine
 
 
 

21 februari 2008Dakterras Ryad Dyor
Ik wilde je even laten weten dat we een supertijd in Marrakech hebben gehad!! Leuk ook dat boekje over Marrakech wat we toegestuurd kregen! Ryad Dyor is een prachtige plek, en wat een vriendelijke mensen daar. Yassir heeft ons vreselijk verwend: we kregen een nóg mooiere suite dan geboekt was (er waren bijna geen andere gasten.) Maar ook voor tips, weetjes en praktische zaken, Yassir weet alles, GEWELDIG! We hebben heerlijk ontbeten op bed, of op het dakterras, en daar ook nog heel wat van die lekkere koffie-verkeerd genuttigd. De laatste dagen was het echt warm in de middag, en hebben we liggen zonnen op het dak. Ook het diner bij aankomst was super, lekker bij de open haard.

Hartelijke groet, Jessica van Keulen

29 april 2007
We hebben een geweldige vakantie gehad. Alles was prima geregeld, we zijn overal netjes op de afgesproken momenten gehaald en gebracht. Les Jardins de la Mouassine in Marrakech was echt fantastisch, net zo mooi als op de plaatjes, dat komt niet vaak voor. We hebben daar echt genoten. In de stad zelf ben je zo overduidelijk toerist, dat je wel erg vaak wordt aangesproken en je moet echt goed opletten, anders heb je zo een aap op je hoofd of een tatoeage op je hand.

De reis met de jeep was ook heel mooi, onze onovertroffen gids Sharif had veel te vertellen en op elke vraag een antwoord. Hij heeft ons mooie plekjes laten zien en trok zich op de juiste momenten terug. De overnachtingen in de woestijn waren ook heel bijzonder. Er was bijna niemand, het weer was geweldig en de mensen daar hebben ons prima verzorgd en begeleid. Echt leuk om de rituelen van daar mee te maken (en vergeten je bed dicht te slaan, zodat alles onder het zand zat aan het eind van de dag..haha), veel thee gedronken.

Wij bevelen het land, de reis en ook jullie organisatie zeker aan bij onze vrienden en kennissen.
Bedankt voor de goede service.

groeten,

Maartje & Marcel


6 juni 2006
Gisteren zijn wij terug gekomen van onze reis naar Marokko.
Het was een bijzonder mooie vakantie!

Wij willen alle medewerkers graag heel hartelijk bedanken voor de uitstekende organisatie. Kwaliteit zit meestal in de juiste uitvoering van details en die waren zeker niet vergeten. Zoals een leuke gids over Marrakech.
En bovenal top dat alles nog zo goed geregeld is ondanks het feit dat wij pas zo kort voor vertrek hebben geboekt.

Onder de indruk zijn wij ook van de selectie van de stuk voor stuk unieke accommodaties. En ik kan rustig zeggen dat wij over de hele wereld toch wel het een en ander gezien hebben. Met name Riad des Golfs en Riyad el Moussika zijn prachtig. En dat niet alleen, het eten is alle dagen werkelijk super en de service is persoonlijk en van zeer hoog niveau!
(Wat dat betreft mogen jullie dat op jullie site best nog benadrukken....)

De route door de bergen hadden we ook niet graag gemist. Wij zijn nog in Tamadot gaan lunchen en inderdaad, dat zou nog betere value-for-money geweest zijn dan Le Roseraie.

Nogmaals onze complimenten!

Wij zullen met plezier vrienden en bekenden enthousiast maken voor jullie organisatie.

Jack & Desi Vos

Een week in Marrakech

De marrokaanse ervaring begint al op Schiphol bij Royal Air Maroc. Alles op tijd, vliegtuig keurig schoon, vriendelijke ontvangst, een lichte lunch van een kwaliteit die al in de tijd van de propellervliegtuigen ongebruikelijk was geworden. Niks businessclass; gewoon touristenkaartjes.

Aankomst op het moderne kraakheldere in bescheiden luxe uitgevoerde vliegveld van Casablanca, met snelle en geruisloze afhandeling naar de overstap op het vliegtuig naar Marrakech. Opnieuw een brandschoon stationsgebouw met snelle afhandeling en in de hal een wat verlegen jongeman met een bordje; "Riad Yasmine" ; onze afhaalchauffeur kennelijk.

Met zijn bedaagde handgeschilderde Mercedes taxi rijden we voorzichtig via een middeleeuwse stadspoort een mierenhoop van straatjes binnen, waar ezelwagentjes, nog meer bejaarde taxi's, hoogopgetaste handkarren, veel pratende voetgangers maar vooral in honderdtallen door elkaar razende bromfietsen (model zestiger jaren) moeten worden ontweken.
De chauffeur deint ons overal keurig langs en stopt voor een deurtje in een blinde muur.
Het straatje waar we zijn aangeland zou je op zijn vriendelijkst een levendige volksbuurt kunnen noemen.
Waar zijn we aan begonnen, denken we dan toch even. De chauffeur sleept echter voortvarend de koffers naar binnen, zegt dat hij al betaald is door "Madame", geeft een hand en vertrekt.

Patio Riad YasmineDaar staan we dan in een moors droompaleisje, waar na het dichtslaan van de zware houten deur de stilte heerst van een klaterende fontein, wat vogeltjes op de binnenplaats en ernstige arbeid in de keuken beneden. Waar het ruikt naar jasmijn ,een beetje naar versgebrande koffie en vers gesteven linnengoed. En naar die keuken dus, waar hoge toppen worden bestegen.

Madame, de eigenaresse, ziet eruit als een jonge gazelle maar blijkt bij het voortschrijden der dagen haar persoonlijke uitvoering van Duizend en een Nacht te regeren met vaste, soms ijzeren hand, bijgestaan door moeder in de keuken, nichten, tantes en andere bekenden in de overige nodig geachte functies. Marokko is ook het land van zelfverzekerde ondernemende vrouwen.
Op het grote plein buiten de stadsmuren staat een vrouwelijke verkeersagent met zwarte ogen die kunnen doden en een snerpend fluitje dat remmen doet krijsen.

Men was ervan uitgegaan dat we laat zouden aankomen en dus wel een hapje zouden lusten. En dus stond er een uitgebreide marokkaanse maaltijd klaar op een met gesteven geborduurd linnen gedekte tafel voor een knappend haardvuurtje met zachte klassieke andalusische luitmuziek op de achtergrond.
Niet uit een stereoapparaat maar uit de slanke vingers van een geschoold solist.
Beste lezer, we leven nog steeds in de een en twintigste eeuw.
De gazelle droeg ons op haar huis als het onze te beschouwen en was daar zelf maar vast mee begonnen.

In de komende dagen verkenden we de omgeving van het Riad, eerst nog wat voorzichtig en beducht voor onverlaten en andere gevaren.
In de oude binnenstad kun je eigenlijk alleen maar verdwalen; wegens het volledig ontbreken van straatnaambordjes heeft kaartlezen namelijk weinig zin.

Maar al heel spoedig ontwikkel je je eigen routes, geholpen door de vele voorbijgangers die eerder weten dan jezelf waar je vandaan komt en een broer hebben wiens buurman de allerbeste zaak heeft voor leren pantoffels en die je dus beslist eerst even moet bezoeken. Dat soort dingen. Gewoon aardige, vrolijke, hulpvaardige mensen die op hun eigen charmante wijze een boterham proberen te verdienen temidden van 50% werkeloosheid en een gemiddeld daginkomen van één enkele euro per persoon.

Natuurlijk hebben we alle belangrijke bezienswaardigheden bekeken, en die mag je ook werkelijk niet overslaan. Maar ja, die shuq!
Het is een gigantische overdekte markt waar je alles kunt kopen wat je kunt bedenken en nog veel meer.Vooral ook dingen waarvan je tevoren niet eens niet wist dat ze te koop waren; echte wierook per kilo, geurstoffen en kostbare harsen, nephorloges van beroemde merken, echt oud antiek van vroeger nog warm van de werkplaats, zilver en barnsteen, tassen en koffers, gedroogde hagedissen en ivoren fluiten. Brood, levende kippen, verse groenten en rolletjes plakband.
Het meest uitbundige zijn echter de stoffen; brocaten en borduursels, zijden weefsels en wollen breisels. Garens en kwasten, koorden en passementen. Een oceaan van kleuren en glinstering.

Is er iets kapot; onder deskundig commentaar van omstanders kun je je kapsel, schoenen, horloge, televisie, bromfiets of gebit op orde laten brengen. Klaar terwijl je wacht. Wel tevoren even een prijsje afspreken, anders wordt het zo'n moeilijke discussie achteraf.


Achter en boven de winkelstraatjes zijn de werkplaatsen. Niet groter dan een paar vierkante meter, vaak zonder raam of deur. Daar wordt geklopt en gestikt, gelast en gevijld, gelijmd en geboord, geverfd en geschuurd. Steek je hoofd naar binnen en je bent welkom voor een glaasje pepermuntthee, een uitvoerige uitleg en natuurlijk een prijsje, alleen voor jou; die je maar beter geheim kunt houden want zo laag krijg je het nergens.

Is de shuq een touristenval; misschien soms een beetje. Maar ook de plaats waar de inwoners van de stad hun boodschappen halen.
Waar in de dertiende eeuw de sultan liet informeren welke van zijn vrouwen inmiddels zwanger was omdat hij dringend een opvolger behoefde en in de shuq alles immers het eerst bekend is.
Het is de showroom van de kleinindustrie waarin Marrakech groot is, de flaneerboulevard bij uitstek en de ontmoetingsplaats voor jong en oud.

Er zijn ook winkels, buiten de oude stadsmuren, speciaal voor touristen. Daar staan de prijzen vast en hoef je niet af te dingen, zegt de folder.
Da's natuurlijk onzin; in Marrakech staat geen enkele prijs ooit vast en zo hoort het ook.
Maar( nu even serieus) als je ziet hoe arm de mensen zijn, hoe laag de prijzen al liggen; laat je dan eens lekker afzetten en gun de verkoper behalve de eer dat hij je toch te slim af was, een beetje meer winst dan hij hoopte.

Na weer een dag de benen uit het lijf gelopen te hebben, vele praatjes te hebben gemaakt, ontelbare glaasjes pepermuntthee te hebben gedronken, trekken we ons met tuitende oren terug in de koele rust van het Riad.
Elke avond (als je wilt; zoniet even goede vrienden) een andere les in de uitgebreide marrokaansche kookkunst met weer andere muzikanten en een vers knappend haardvuurtje. Niet omdat het koud is maar vooral omdat het zo lekker ruikt.
Tegen half elf vertrekken de muzikanten en is het bedtijd. Madame verbiedt je niet ze wat geld mee te geven maar ze moedigt het niet aan; het hoort gewoon bij lekker eten.

De dagen gaan voorbij als in een roes. Onze "vaste" kelner op ons "vaste" terrasje begroet ons met een stevige handdruk en zet vast de eerste glaasjes pepermuntthee klaar. Als je filmpje op is laat hij wel even een nieuwe halen; zijn zus heeft een collega en die der man……
We voelen ons tot in de kleinste stegen veilig en beschut door de vele ogen die ons volgen, natuurlijk een beetje hopend op wat verdienste maar ook om te zorgen dat het goed met ons gaat; je bent immers vooral en vooreerst gast.


Het laatste ontbijt op een onmogelijk vroeg uur geserveerd door de nachtwaker van het Riad, met thee, koffie, broodjes en de verzekering dat we beslist spoedig terug moeten komen.
We deinen de stadspoort uit in de inmiddels vertrouwde handgeschilderde Mercedes, door madame zorgzaam een kwartier voor de gewenste vertrektijd besteld, voorzien van een vers boeketje mimosa en een geurend geschoren chauffeur.

Marrakech, maart 2004.

Anton Tellegen.
Klik hier om het overzicht van de Riads te bekijken